Spotkanie po latach
Idź do strony 1, 2 Następny

Dalila

Dzień dobry!

Nawet nie wiecie, jak mi się ryjek ucieszył, kiedy okazało się, że Snowhange wraca!
Moje drogie, strasznie jestem ciekawa, co się u was zmieniło, kim teraz jesteście i jak daleko zabrnęłyście w pisaniu?
Pogadajmy, powspominajmy, to przecież aż sześć lat...

Cieszę się, że was czytam Wink

.

Aniak

Jestem starą dupą, która pisała jakiś czas temu, a później przestała, zidiociała, książek też czytam mniej, pomijając biografie i książki związane z psychologią (studia się kłaniają) i zastanawiam się czy potrafię pisać coś o 16 latkach, poza tym jeszcze się nie zapisalam, ale pomyślę, pomyślę. Fajnie byłoby wrócić.
A i pozdrawiam Wink

Adolescente

A dobry, dobry.
Maturę zdałam.
Sesję zdałam.
Warunek mnie czeka.
I jestem na kognitywistyce na UMK Smile

. Teraz drugi rok, o.

A tak to mam jeszcze jedną serię i marzy mi się na nowo ten seriowy szał.
No i za wiele się nie zmieniłam. Trochę przychorowałam i trochę się ogarnęłam z życiem.

Leilanii

Cóż, podobno ludzie się nie zmieniają Wink

tak słyszałam.

Zabrnęłyśmy w pisaniu tak daleko, że jak widać zawróciłyśmy Wink

Nie no, nie wiem jak inni, może jakieś bestsellery się szykują w naszych dawnych skromnych szeregach, ale pewnie niektórzy tak jak ja- dopiero do tego wracają.

Studiuję, za rok wychodzę za mąż, od czasów Snow minęło sześć lat, od czasów gdyśmy się napatoczyli na siebie cztery i pół, więc tak jakoś wyszło, że Snow to moja starsza miłość. Smile

W tym roku biorę sobie na barki drugi kierunek, więc mam mnóstwo wolnego czasu Very Happy

Ade wciągnęła mnie w swój zapał, jakoś tak się złożyło, żeśmy się też po dłuższej przerwie znów znalazły i mam nadzieję, że na dłużej Very Happy

Piszemy sobie razem i naszło nas na odnowienie czegoś z szuflady "sentymenty", więc i jesteśmy ^^

Dalila

To jeszcze ja skoro wątek zaczęłam.

Zmieniłam się. Cholernie się zmieniłam. Ciągle piszę, nie przestałam po serii, bo nie zaczynałam od serii. Nie publikuję niczego poza wpisami na prywatnym blogu i ocenami na Opieprzu. W folderach mam mnóstwo materiału, którego ciągle przybywa.
Postać Dalili za mną długo chodziła i tak naprawdę nigdy nie przestała, zmieniła się tak samo, jak i jej autorka. Dalila to już całkiem inne opowiadanie, które może kiedyś dokończę.

Natomiast ja, jestem na III roku ratownictwa medycznego i aktualnie pracuję wolontariacko w pogotowiu ratunkowym, jako dodatek do zespołu. Właśnie siedziałam na dyżurze, kiedy napisała do mnie Lei, a od rozmowy z Adolescente wyrwał mnie wyjazd.
Poznałam smaczek samodzielnego życia, nauczyłam się gotować i pokochałam to. Piekę torty całej rodzinie i z każdym kolejnym robię coraz wymyślne ozdoby. Zaczęłam fotografować, co postawiło mnie na stanowisku rodzinnego fotografa.
Charakter może nie uległ wielkim i drastycznym zmianom, po prostu dojrzał, stąd to wrażenie zmiany.

Leilanii

Powiem ci Dalila, że byłam w szoku, kiedy dopiero dzisiaj na GG podczas wyszukiwania kontaktów zauważyłam, że jesteśmy w tym samym wieku. Wtedy w tym szczęsnym lub nieszczęsnym 2006 wydawałaś mi się strasznie dojrzała. Już wtedy!

Hm, może to dziwne, ale potrafię sobie Ciebie wyobrazić na stanowisku ratownika medycznego.

Adolescente

Zazdroszczę ratownictwa. Mi się profil lekarski marzył, ale nie wyszło.

Myślisz, że to ja Cię namówiłam, Lei? Mi się wydaje, że to Ty mnie. W ogóle zadziwia mnie fakt, że tyle lat można się z kimś trzymać, hah. I to tym bardziej przez internet. Ach... Wzruszyłam się ^^.

Dalila

Naprawdę? Ja? Dojrzała? Jakieś dwa lata wcześniej przed Snow byś się zdziwiła, co ze mnie za dzieciuch ze sweetblodżem był ;p.

Nie ma czego zazdrościć. Ratownictwo jest fajne w teorii, na studiach i na wolontariacie, jak przychodzi do znalezienia pracy za pieniądze to już nie jest tak kolorowo, niestety.

Podziwiam was, że tak długo utrzymałyście internetową znajomość. Dzisiaj, jak tak odgrzebywałam stare wątki, straszna tęsknota za Isilianos (Tattersail) mi przyszła. Chciałabym, żeby tu wróciła.

Adolescente

Dwa lata przed Snow to wiesz... To w ogóle była dziecinada. Ja wtedy miałam rÓsHoFfEgO bLoGaSkA z brokatowymi, ruszającymi się kotkami. Ekhm... Taki był mój pierwszy blog, dobrze, że szybko go skasowałam i zaczęłam pisać opowiadania, uff.

Pracę jest trudno znaleźć niezależnie od zawodu, o. A mi się praca w szpitalu mimo wszystko marzy. Lub coś podobnego. Kto wie, może i mi się uda. W tym roku mam praktyki. Jestem ciekawa, gdzie mnie wrzucą...

O, Veria. Właśnie, Veria mogłaby przyjść. Nie obraziłabym się, wręcz przeciwnie :].

Dalila

A na czym polegają praktyki na tym twoim kierunku, gdzie można trafić? Poczytałam sobie troszkę, żeby sobie przybliżyć cóż to za cudo. Ciekawy kierunek?

Aniak

Ja tam uważam, że ludzie się zmieniają, sytuacje ich zmieniają, sami się kształtują, nie jesteśmy ciągle jednakowi, człowiek, który ciągle trwa przy jednym nie jest człowiekiem rozsądnym, tylko po prostu głupim.

Też zdałam maturę, dostałam się na psycho biznesu i przedsiębiorczości, sesję zdałam, poprawkową też (z tym mam niecodzienną, nieodpowiedzialną przygodę Very Happy

)
Lei ślub, dla mnie perspektywa wciąż przerażająca, do tego jeszcze nie dorosłam. Ale to każdy indywidualnie podchodzi.

6 lat od Snow, dawno. Zaczełam pisać chyba w wieku 12 lat, to znaczy, ze 8 lat? Ouuuu. Wolę nie wspomniać tego jak rozwydrzonym bachorem byłam i jak kiepsko pisałam Very Happy

Dalila

Leilanii

Cóż, nie pierwszy raz byłabym głupcem. Ale nie o to chodziło. Chodziło mi raczej o zmianę wewnętrzną a nie o to, w czym trwamy. Ciężko mi to wytłumaczyć, ale uważam (chociaż może jako resocjalizator i psycholog powinnam mówić coś innego), że wewnętrznie jesteśmy tacy sami. Mamy potencjały, które w miarę upływu czasu wykształcają się lub zanikają, to jest to co nas zmienia. Dojrzewamy. Dorastamy. Stajemy się inni przez wymagania, które nas otaczają, wpływ środowiska, opinii itd, ale nadal jesteśmy Sobą, chociaż to Sobą ciężko czasami określić i odnaleźć.

To tylko i wyłącznie moje zdanie, chociaż pewnie jakby się przyjrzeć, to nie takie znów odosobnione.

A co do mej "życiowej decyzji"- ciężkie czasy by nastały, gdyby o ślubach nie decydować indywidualnie Wink

Każda z nas ma w życiu coś lub kogoś kogo darzy miłością, i z czego nigdy nie zrezygnuje. Ja mam takie 76km żywej wagi, więc... Pół dekady to za mało, pewnie nawet całe życie to będzie za mało.

Też bym tak chciała... Jak Dalila Very Happy

nikt cię nie pozna na ulicy ^.^ ja pozostaję niezmienna, a ludzie czasami do mnie mówią, pogadamy, pożartujemy, a jak się rozejdziemy, to dopiero wtedy się zastanawiam kto to w ogóle był... XD

Tośka

Ja myślę, że też się strasznie zmieniłam z wyglądu. Dowodu nie używam przy zakupie alkoholu, bo parę razy już się zdarzyło, żem i na niego nie sprzedali. Używam do tego legitymacji, gdzie wyglądam bardziej jak ja.
Ja się zgadzam z Lei. Z pozoru się zmieniamy, lecz tak na prawdę jesteśmy tacy sami. Czuję to chociażby rozmawiając z Ade - mimo, że jakiś czas się nie kontaktowałyśmy to teraz nie czuję za bardzo różnicy w naszych rozmowach teraz, a kiedyś Smile

Krótko o sobie - studiuję fizjoterapię, najprawdopodobniej zacznę jeszcze w tym roku informatykę.
Myślałam nad Ratownictwem Medycznym, lecz tak jak mówiła Dalila pracę raczej ciężko zdobyć.

Aniak

No tak środowisko oddziaływuje na człowieka, jednak ja na własnej skórze doświadczyłam, że wewnętrznie też się zmieniamy Może tego tak mocno nie odczuwamy na codzień. Tak, jesteśmy sobą, wiem o co Ci chodzi. Ciężko jednak to wszystko wytłumaczyć Wink

Mnie coraz rzadziej pytają od dowód Smile

Nie wiem czy to dobrze.
Przypomniało mi się, że mam blog z niedokończoną historią i tak pomyślałam, że puste-miasto zasługuje na zakończenie. W ogóle zbieram zapał w sobie i szukam motywacji, chyba jestem na dobrej drodze Wink

Adolescente

Veriamantar

Tęskniłyście, więc przybywam. Witajcie, Dawno-Poznane-Istoty-Z-Którymi-Probowałam-Prześcignąć-Wyobraźnię-Rowling!
Co ja właściwie robię? Hm...
Studiuję sobie radośnie psychologię. Konkretniej rzecz ujmując psychologię twórczości zaczynam w tym roku.
Przez całe wakacje praktycznie wszystkie weekendy spędzałam pod namiotami, śpiąc na sianie i biegając w sukni średniowiecznej.
Z wyglądu się raczej nie zmieniłam, raczej moje preferencje ubioru uwydatniły się w związku z lepszym dostępem do sklepów wszelakiego kształtu i rodzaju, które proponują niekończącą się paletę strojów.
Maluję paznokcie na kolorowo. (To bardzo ważne).
Charakter? Ten to przeszedł kilka różnych stanów przez ostatnie lata. Od całkowicie aspołecznego stworzenia Brońcie Bogowie Nie Dotykaj Mnie, Bo Ci Rzęsy Pozaginam, A W Brzuch Powbijam Cokolwiek Znajdę, która nałogowo oglądała anime i grała w Assassin's Creeda online, całe swoje życie spędzając w czterech ścianach do istoty uspołecznionej w granicach rozsądku, która trwoni czas z ludźmi, nawet czasem ich przytula, a przez ostatnie dwa tygodnie nie mogła znaleźć dwudziestu minut na pooglądanie nowego odcinka ulubionej bajki.
Co zaś się tyczy pisania... cóż... Mój blog twierdzi, że ostatni wpis powstał dwa lata temu (naprawdę byłam pewna, że to było ponad trzy lata temu), ale cały czas żyłam myślą, że do tego wrócę. W zasadzie ta przerwa była spowodowana potrzebą poukładania sobie wszystkiego w głowie i napisania historii Isilianos od początku. I właśnie sobie pomyślałam, że może Snow zmusi mnie do ponownego pisania. Bo najtrudniej jest zacząć.
Witam Was, Moje Drogie, ponownie. Yumminae Rais się kłania. ^^

Dalila

Witaj z powrotem, tak strasznie się ucieszyłam, jak cię zobaczyłam ;].

Biegasz w sukni średniowiecznej, ot tak, czy to ma jakąś głębszą filozofię?
Preferencje książkowe ci się nie pozmieniały? Wink

Veriamantar

A ja poczułam niespodziewane ciepło w mym kochającym śnieg sercu, kiedy dostałam zaproszenie do reaktywacji. Poza tym przecież my się widujemy na innym forum. ;P

Ma bardzo głęboką filozofię, u podłoża której leży strzelanie z łuku, długie płaszcze i rzeczona suknia. Ruch rekonstrukcyjny początkowo był na dalszym planie, ale aktualnie zaczyna mnie fascynować wynajdywanie różnych drobnych faktów, które trzeba spełnić, żeby zachować historyczną poprawność i odpędzić mrok.
Fantastyka, fantastyka, fantastyka. W tej kwestii jestem niezwykle monotonna. ^^

Dalila

Widzimy się, ale tak jakbyśmy się nie widziały. No i na tym gruncie to co innego, stąd się wywodzi nasza znajomość ;].

Tak właśnie myślałam, że to hasanie to jakaś grupa rekonstrukcyjna. Faaajnie!
Czy ty czasem nie kończysz już w tym roku psychologii?